NFOŚIGW - uwagi do spalarni
Paweł Głuszyński, 1998.11.30
Uwagi do wniosku nr 753/1997 Zarządu Miasta Stołecznego Warszawy: "Budowa zakładu unieszkodliwiania stałych odpadów komunalnych", zgłoszone przez Pawła Głuszyńskiego na posiedzeniu Rady Nadzorczej Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w dn. 30.11.1998.
Wniosek nie spełnia kryteriów formalnych i jest niezgodny z uchwałą Rady Nadzorczej nr 33/97 w sprawie "Zasad udzielania i umarzania pożyczek..." (I. par. 3, pkt 1.).
Środki NFOŚiGW mają być zaangażowane przed uzupełnieniem niezbędnych dokumentów (harmonogram rzeczowo-finansowy) oraz wymaganych ustawą o ochronie i kształtowaniu środowiska urządzeń (oczyszczanie ścieków / kanalizacja, składowanie pozostałości z procesu spalania etc.)
Brak wskazań dla składowania pozostałości z procesu spalania odpadów - rozporządzenie ministra ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa z dnia 24 grudnia 1997 r. (Dz. U. 1997 r. Nr 162 poz. 1135) w sprawie klasyfikacji odpadów definiuje te odpady jako niebezpieczne (grupa 19, poz. 1901), a jako takie muszą być składowane na specjalistycznym składowisku; wiąże się to ze znacznym zwiększeniem kosztów operacyjnych zakładu.
W dokumentacji wniosku nie podano precyzyjnej informacji o możliwość osiągnięcia pożądanego efektu ekologicznego inwestycjami charakteryzującymi się niższą kapitałochłonnością i niższymi kosztami operacyjnymi.
Dotyczy to przede wszystkim programu zwiększenia stopnia recyklizacji surowców wtórnych, przygotowanym przez Zakład Oczyszczania Miasta i przyjętym uchwałą Zarządu Miasta Warszawy w 1997r.
Program ten zakłada:
- ograniczenie liczby odpadów komunalnych do 2000 r. o 42 tys. ton (7,9%), a docelowo w 2010r. o 141 tys. ton (26,6%);
- sukcesywne wprowadzanie trójpojemnikowego modelu pozysku odpadów komunalnych oraz zbiornic odpadów niebezpiecznych we wszystkich dzielnicach Warszawy;
- budowę 4 stacji segregacji odpadów oraz 3 kompostowni odpadów organicznych;
- intensywny program promocji systemu i edukacji mieszkańców.
Koszt realizacji programu do 2000 roku miał wynieść 75,6 mln zł.
Koszt budowy ZUSOK Zabraniecka ma wynieść najmniej 168 mln zł, w tym samej spalarni odpadów pow. 130 mln zł. Zakładana wydajność spalarni ma wynieść 58 tys. ton.
Porównanie nakładów i wydajności systemów i obiektów utylizacji odpadów.
Koszty utylizacji 1 tony odpadów w poszczególnych systemach i obiektach.
Z powyższych danych wynika iż efekt ekologiczny w spalarni odpadów ZUSOK w stosunku do programu selektywnej zbiórki uzyskuje się blisko dwukrotnie większymi nakładami finansowymi (zapewne jeszcze większymi w przypadku precyzyjnego zbilansowania tej części inwestycji).
Projektowane i istniejące zakłady utylizacji odpadów w Warszawie
Zakład | Wydajność roczna |
---|---|
Kompostownia Radiowo | 135 tys. ton |
Projektowany zakład Łubna II (nowoczesne składowisko, sortownia, kompostownia) | 340 tys. ton |
Planowana kompostownia przy ul. Zabranieckiej | 70 tys. ton |
Ogólem wydajność zakładów utilizacji bez spalarni | 535 tys. ton |
Szacowana liczba odpadów ok. 2000 r. | 530 tys. ton |
Powyższe dane nie uwzględniają masy odzyskanych surowców wtórnych, a więc części odpadów, które nie trafią na składowisko, ani do zakładów kompostowania. Około 35% odpadów wyselekcjonowanych w kompostowniach (tzw. balast) trafi na składowisko.
Dotychczasowa praktyka finansowania inwestycji związanych z zagospodarowaniem odpadów w Warszawie pokazuje, że Zarząd Miasta kieruje większość środków na budowę ZUSOK Zabraniecka i ograniczył do minimum finansowanie selektywnej zbiórki odpadów - mimo bardzo pozytywnych jej rezultatów. Podobna sytuacja wystąpi w najbliższych latach: na rozwój systemu selektywnej zbiórki nie przewidziano odpowiednich funduszy.
Paweł Głuszyński, przedstawiciel Pozarządowych Organizacji Ekologicznych w Radzie Nadzorczej NFOŚiGW
Wniosek został zaakceptowany przez Radę 8 głosami, przy jednym przeciw i jednym wstrzymującym się.